Simon Conway Morris

Simon Conway Morris jest angielskim paleontologiem, który zajmuje się również zagadnieniami biologii ewolucyjnej i astrobiologii. Z wyróżnieniem ukończył studia geologiczne na Bristol University. Następnie przeniósł się do St John’s College (kolegium University of Cambridge) i tam napisał pracę doktorską pod kierunkiem wybitnego angielskiego paleontologa Harry’ego B. Whittingtona. Po studiach został zatrudniony na Wydziale Nauk o Ziemi University of Cambridge i z tą uczelnią związał karierę akademicką. Jest współredaktorem opublikowanej w 1991 roku pracy zbiorowej The Early Evolution of Metazoa and the Significance of Problematic Taxa [Wczesna ewolucja zwierząt wielokomórkowych i znaczenie problematycznych taksonów]. W 1998 roku ukazała się jego książka The Crucible of Creation: The Burgess Shale and the Rise of Animals [Tygiel stworzenia. Łupki z Burgess i powstanie zwierząt], w której przedstawił swoje badania nad skamieniałościami w łupkach z Burgess. Początkowo twierdził, że w procesie ewolucji kluczową rolę odgrywa przypadek, lecz później zmienił zdanie i w książce Life’s Solution: Inevitable Humans in a Lonely Universe [Rozwiązania życia. Nieuniknione pojawienie się ludzi w samotnym Wszechświecie] zawarł pogląd, że ewolucja nie może przebiegać różnymi ścieżkami, ale jest ograniczona do konicznych rozwiązań. Do tego wniosku doszedł na podstawie wielu przykładów konwergentnej ewolucji – między innymi wśród ssaków łożyskowych i torbaczy – kiedy organizmy odlegle ze sobą spokrewnione są wyposażone w podobne rozwiązania anatomiczne. Twierdzi ponadto, że konieczność sprzyjających życiu rozwiązań nie dotyczy jedynie rozwoju, lecz także powstania życia na Ziemi.