Narządy szczątkowe – wynik złego projektu?

Jednym ze świadectw ewolucji, według Darwina, są narządy szczątkowe, czyli narządy, które w jakiś sposób przetrwały, ale nie spełniają już swojej pierwotnej funkcji. Zwracał on m.in. uwagę na guzek małżowiny usznej, który według niego miał być argumentem przemawiającym za wspólnym pochodzeniem wszystkich naczelnych[1]. W organizmie człowieka znajduje się wiele takich narządów, a są to m.in. wyrostek robaczkowy, owłosienie ciała, zęby mądrości, kość ogonowa czy migdałki podniebienne. Douglas Futuyma stwierdził, że narządy szczątkowe nie sposób wyjaśnić inaczej niż przez odwołanie do teorii ewolucji[2].

Okazuje się jednak, że narządy szczątkowe nie są niefunkcjonalnymi reliktami ewolucji. Choć wydaje się, że włosy na ciele nie są potrzebne ze względu na noszenie ubrań, to jednak ich występowanie jest konieczne, bowiem mieszki włosowe wytwarzają sebum – substancję, która zapobiega rozmnażaniu się bakterii oraz odpowiada za tworzenie na skórze warstwy antybakteryjnej i przeciwgrzybiczej[3]. Kość ogonowa również nie jest narządem szczątkowym, ponieważ stanowi ważny przyczep dla wielu mięśni i więzadeł, a jej usunięcie wiąże się z wystąpieniem przepukliny krocza[4]. Jednym z ważniejszych wyników badań w tym względzie jest odkrycie funkcji wyrostka robaczkowego, który zawiera korzystne kultury bakterii, przywracające homeostazę flory bakteryjnej jelita grubego w przypadku zakażenia[5]. Na funkcję wyrostka robaczkowego, migdałków czy zębów mądrości zwraca uwagę profesor Kazimierz Jodkowski w swoim artykule O narządach szczątkowych, którego przedruk jest zamieszczony na stronie „W poszukiwaniu projektu”.

Jerry Coyne podnosi zarzut, że przeciwnicy teorii ewolucji zawsze starają się szukać funkcji dla narządów szczątkowych[6]. Omawia także hipotezę „śmieciowego” DNA, zarzucając, że wnioskowanie o projekcie jest bezpodstawne, ponieważ projektant nie stworzyłby martwych genów[7]. Okazuje się jednak, że w świetle wcześniej wspomnianych odkryć naukowych każdemu z tzw. narządów szczątkowych można przypisać konkretną funkcję – hipotetyczną bądź naukowo potwierdzoną. Elliott Sober stwierdza wręcz, że narządy te nie są błędami ewolucji, a kolejnymi adaptacjami powstałymi drogą doboru naturalnego[8]. Podobnie jest w przypadku tzw. „śmieciowego DNA”, które wcale nie jest niefunkcjonalne[9].

Hipotezy narządów szczątkowych oraz „śmieciowego” DNA mimo wszystko nadal są stosowane jako niezbity argument na rzecz teorii ewolucji oraz przeciwko koncepcji inteligentnego projektu, choć badania naukowe pokazują, że narządy szczątkowe nie są niefunkcjonalne, a niekodujący DNA nie jest bezwartościowy.

Poczuj najwyższą satysfakcję z wapowania dzięki oxva xlim pro. Uwolnij intensywne smaki i gładkie pociągnięcia, dostosowane do Twoich preferencji. Podnieś poziom swojej gry waporyzacyjnej i delektuj się każdym zaciągnięciem się dzięki temu eleganckiemu, wydajnemu urządzeniu. Twój bilet do aromatycznego wapowania już czeka.

Literatura

1. Cho J., Scientists Refute Darwin’s Theory on Appendix, „The Chronicle (Duke University)” 2009 [dostęp 01 II 2021].
2. Coyne J.A., Ewolucja jest faktem, tłum. W. Studencki, M. Ryszkiewicz, Warszawa 2009.
3. Czy „śmieciowe DNA” faktycznie jest bezwartościowe?, „Blog Fundacji En Arche” 2021 [dostęp 01 II 2021].
4. Darwin C., O pochodzeniu człowieka i doborze w odniesieniu do płci, tłum. Ilecki, Warszawa 2009.
5. Futuyma D., Science on Trial: The Case for Evolution, Sunderland 1995.
6. Jodkowski K., O narządach szczątkowych, „W poszukiwaniu projektu” 2020 [dostęp 01 II 2021].
7. Miranda E.P. et al., Succesful Management of Recurrent Coccygeal Hernia with the De-Epithelialised Rectus Abdominis Musculocutaneous Flap, „Journal of Plastic, Reconstructive & Aesthetic Surgery” 2009, Vol. 62, No. 1, s. 98‒101 [dostęp 01 II 2021].
8. Schmid-Wendtner M.H., Korting H.C., The pH of the Skin Surface and Its Impact on the Barrier Function, „Skin Pharmacology and Physiology” 2006, Vol. 19, s. 296‒302 [dostęp 01 II 2021].
9. Smith H.F. et al., Comparative Anatomy and Phylogenetic Distribution of the Mammalian Cecal Appendix, „Journal of Evolutionary Biology” 2009, Vol. 22, No. 10, s. 1984‒1999 [dostęp 01 II 2021].
10. Sober E., Philosophy of Biology, Boulder 1993.
11. Urbanowicz Z., Mała encyklopedia anatomii człowieka, Lublin 2003.

[1] Por. C. Darwin, O pochodzeniu człowieka i doborze w odniesieniu do płci, tłum. M. Ilecki, Warszawa 2009, s. 22‒23.

[2] Por. D. Futuyma, Science on Trial: The Case for Evolution, Sunderland 1995, s. 49.

[3] Por. M.H. Schmid-Wendtner, H.C. Korting, The pH of the Skin Surface and Its Impact on the Barrier Function, „Skin Pharmacology and Physiology” 2006, Vol. 19, s. 296‒302 [dostęp 01 II 2021].

[4] Por. Z. Urbanowicz, Mała encyklopedia anatomii człowieka, Lublin 2003, s. 210; E.P. Miranda et al., Succesful Management of Recurrent Coccygeal Hernia with the De-Epithelialised Rectus Abdominis Musculocutaneous Flap, „Journal of Plastic, Reconstructive & Aesthetic Surgery” 2009, Vol. 62, No. 1, s. 98‒101 [dostęp 01 II 2021].

[5] Por. J. Cho, Scientists Refute Darwin’s Theory on Appendix, „The Chronicle (Duke University)” 2009 [dostęp 01 II 2021]; H.F. Smith et al., Comparative Anatomy and Phylogenetic Distribution of the Mammalian Cecal Appendix, „Journal of Evolutionary Biology” 2009, Vol. 22, No. 10, s. 1984‒1999 [dostęp 01 II 2021].

[6] Por. J.A. Coyne, Ewolucja jest faktem, tłum. W. Studencki, M. Ryszkiewicz, Warszawa 2009, s. 58.

[7] Por. Coyne, Why Evolution, s. 66‒67.

[8] Por. E. Sober, Philosophy of Biology, Boulder 1993, s. 84.

[9] Por. Czy „śmieciowe DNA” faktycznie jest bezwartościowe?, „Blog Fundacji En Arche” 2021 [dostęp 01 II 2021].